مسأله ـ زنانى که فقط «عادت وقتیّه» دارند ـ یعنى دو ماه پشت سر هم در وقت معیّن خون حیض مىبینند و سپس پاک مىشوند، ولى شماره روزهاى آن یک اندازه نمىباشد ـ باید تمام آن را حیض قرار دهند، به شرط آن که از سه روز کمتر و از ده روز بیشتر نباشد.
مسأله ـ زنى که از خون پاک نمىشود، ولى دو ماه پشت سر هم در وقت معیّن خون او نشانههاى حیض دارد، امّا شماره روزهاى خونى که نشانه حیض دارد یک اندازه نیست، چنین زنى باید تمام آنچه را نشانه حیض دارد، حیض قرار دهد.
مسأله ـ زنى که دو ماه پشت سر هم در وقت معیّن، سه روز یا بیشتر خون حیض ببیند و بعد پاک شود، دو مرتبه سه روز یا بیشتر خون ببیند، و مجموع روزهایى که خون دیده از ده روز بیشتر نشود (ولى ماه دوم کمتر یا بیشتر از ماه اوّل باشد) چنین زنى نیز باید تمام آنچه را دیده حیض قرار دهد، ولى در روزهاى وسط که پاک است حکم طاهر را دارد.
مسأله ـ زنى که «عادت وقتیّه» دارد اگر در وقت عادت خود، یا دو سه روز قبل، یا بعد از عادت خون ببیند، بطورى که بگویند: «حیض را جلو یا عقب انداخته» باید به حکم زنهاى حائض عمل کند، خواه آن خون نشانههاى حیض داشته باشد، یا نه.
مسأله ـ زنى که عادت وقتیّه دارد اگر بیشتر از ده روز خون ببیند، و نتواند تعداد روزهاى حیض را به واسطه نشانههاى آن تشخیص دهد، باید مطابق تعداد روزهاى عادت زنان خویشاوند خود حیض قرار دهد (اعمّ از خویشاوندان پدرى، یا مادى، زنده یا مرده) و این در صورتى است که همه، یا اکثریّت قریب به اتّفاق آنها یکسان باشند، امّا اگر در میان آنها اختلاف است، مثلا بعضى پنج روز و بعضى هشت روز عادت مىبینند، احتیاط واجب آن است که در هر ماه هفت روز را ایّام عادت خود قرار دهد.