و آن این که خودش ضرر را تحمّل کند براى این که به دیگرى ضرر وارد نشود. مثل این که سیل بر حسب اسباب طبیعى به سمت خانه دیگرى در حرکت است، و او آن را به سمت خانه خود هدایت کند تا به خانه دیگرى ضرر وارد نشود. در این مورد هم قبلاً معلوم شد هیچ دلیلى وجود ندارد که ـ هر چند به واسطه اطلاق آن ـ وجوب چنین عملى را اقتضا کند، تا نیاز به نفى آن ـ به واسطه قاعده «نفى ضرر» یا قاعده «نفى حرج» ـ باشد; بنابراین قاعده «لا ضرر» ربطى به این مورد ندارد، و مرجع در این مورد برائت است. بله، اگر عموم یا اطلاقى که اقتضاى وجوب دارد وجود مى داشت، ممکن بود براى نفى آن به این قاعده تمسک جوییم.