«(قُلْ مَا عِنْدَ اللهِ خَيْرٌ مِنْ اللَّهْوِ وَمِنْ التِّجَارَةِ وَاللهُ خَيْرُ
الرَّازِقِينَ); بگو آنچه نزد خداست بهتر است از سرگرمى و تجارت. و خدا بهترين روزى
دهندگان است».(1)
حضرت امير(عليه السلام) هر روز از بازارهاى كوفه يكى پس از ديگرى مى گذشت و مردم را
موعظه مى كرد و وظايفشان را به آنان خاطرنشان مى ساخت. بازاريان چون آن حضرت را مى
ديدند، دست از كار مى كشيدند و به سخنان او گوش مى دادند و آنگاه باز مى گشت و به
رتق و فتق امور مردم مى پرداخت.(2)
در برخى از منابع آمده است: پس از پايان سخن حضرت، مردم اظهار مى داشتند: شنيديم و
اطاعت كرديم، اى اميرمؤمنان!(3)
و در بعضى ديگر از منابع آمده است كه اشتياق بازاريان به پند و اندرز به حدّى بود
كه هيچگاه از تكرار موعظه آن حضرت خسته نمى شدند.(4)
(1) . جمعه، آيه 11. (2) . كافى، ج 5، ص 151، ح 3; من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 193، ح 3726 . (3) . ر.ك: بحارالانوار، ج 41، ص 104و105، ح 5 . (4) . على امام المتقين، عبدالرحمن الشرقاوى، ج 2، ص 299.