فقهاى اسلام از آغاز تاكنون نسبت به فراگيرى احكام داد و ستد و فعاليت هاى اقتصادى
تأكيد فراوان داشتند.
در رساله تحرير الوسيله امام خمينى(قدس سره) مى خوانيم:
«بر هر كسى كه به كار تجارت و ساير انواع كسب اشتغال دارد واجب است كه احكام كسب و
تجارت و مسائل مربوط به آن را بياموزد تا معاملات صحيح را از فاسد بازشناسد و از
ربا سالم
بماند و مقدار لازم )در فراگيرى احكام تجارت (اين است كه نسبت به حكم تجارت و
معامله اى كه مى خواهد انجام دهد به هنگام معامله عالم باشد هر چند از طريق پيروى
كردن از فتواى مجتهدان باشد از روى تقليد».(1)
بعضى از مفسّران قديم مانند سعيد بن جبيرو حسن بصرى و مكحول گفته اند كه مراد از
(وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللهِ) در آيه شريفه (فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلاَةُ
فَانتَشِرُوا فِى الاَْرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللهِ)(2)، طلب علم است(3).
بى جهت نيست كه كتاب تجارت و مكاسب محرّمه فقه اسلامى در حوزه ها و مدارس علميه، به
خصوص مدارس علميه بازار، بيش از ساير كتاب هاى فقهى رايج است و تدريس مى شود.
(1) . تحرير الوسيله، ج 1، ص 500. (2) . جمعه، آيه 10. (3) . تفسير القرآن الكريم، صدرالمتألهين، ص 239.