زاهد مسلمان چون انبيا و اولياى الهى را الگو و اسوه خود مى داند، طبيعى است كه شيوه زندگى آنها را مورد تأسى قرار دهد. با توجه به اينكه آن بزرگواران همگى به كار و تلاش مى پرداختند و از دسترنج خود بهره مى گرفتند، او نيز تلاش و كار براى تأمين زندگى را جزو برنامه هاى اصلى خود قرار دهد.
بسيارى از پيامبران به شغل زراعت يا دامدارى مشغول بودند; در حديثى مى خوانيم: «وما بَعَثَ الله نَبيّاً إلاّ زَرّاعَاً إلاّ إِدريس إنّهُ كانَ خيّاطاً».(1)
در برخى روايات آمده است كه: «حضرت آدم كشاورز بود و نوح نجّار، ادريس خياط، موسى چوپان، ابراهيم كشاورز، شعيب چوپان، لوط كشاورز و صالح تاجر بود».(2)
حتى بعضى از انبيا كه ارتزاق خود را از بيت المال قرار داده بودند مورد مؤاخذه قرار گرفتند، هر چند گرفتار سامان دهى كارهاى مردم بودند; به داود(عليه السلام) وحى شد كه: «إِنّك نِعمَ العبد لو لا أَنّك تأكل من بيت الْمال». در ادامه حديث آمده است كه داود گريست و خداوند آهن را براى او نرم ساخت و آن حضرت با آهن، زره مى بافت و مى فروخت و نياز زندگى خود را برطرف مى كرد.(3)
شخصى مى گويد: امام كاظم(عليه السلام) را ديدم كه در مزرعه اش كار مى كرد، به گونه اى كه عرق سر تا پايش را گرفته بود. عرض كردم: كارگران شما كجا هستند (كه شما خود به كار مى پردازيد؟) فرمود: «قد عمل باليد مَنْ هو خيرٌ منّي و مِن أبي في أرضه; كسانى كه بهتر از من و پدرم بودند، در زمين خود (با دست خود) كار مى كردند. پرسيدم: چه كسانى بودند؟ فرمود: «رسول الله وأميرالمؤمنين وآبائي كلُّهم كانوا قد عَمِلوا بأيديهم وهو من عَمَل النّبيين والمرسلين والأوصياء والصّالحين».(4)
امام على بن الحسين(عليه السلام) صبحگاهان براى طلب روزى و كار و تلاش از منزل خارج مى شد(5) و امام صادق(عليه السلام) بيل به دست مى گرفت و در باغ خويش كار مى كرد و عرق مى ريخت. كسى به ايشان عرض كرد: اجازه بدهيد من به جاى شما كار كنم; فرمود: «إنّى اُحبّ أن يتأذّى الرّجل بحرّ الشّمس في طلب المعيشة; من دوست دارم كه انسان در طلب معيشت و روزى، با حرارت آفتاب آزار ببيند».(6)

(1) . بحارالانوار، ج 100، ص 69، ح 25.
(2) . درّ المنثور، ج 1، ص 57 .
(3) . وسائل الشيعه، ج 12، ص 22، ح 3 .
(4) . همان، ص 23، ح 6 .
(5) . وسائل الشيعه، ج 12، ص 43، ح 4 .
(6) . همان، ص 23، ح 7 .