از اين نكته نبايد غافل بود كه مسأله وقف در اسلام اهميّت خاصى دارد به گونه اى كه
در سراسر جهان اسلام زمين ها، اماكن، بيمارستان ها، مدارس و دانشگاه هاى زيادى را
به صورت موقوفه مى بينيم. موقوفات، اموال را از مالكيّت اشخاص حقيقى خارج كرده و به
مالكيّت عموم در مى آورد و همين امر از انباشته شدن ثروت ها در ملك اشخاص در حدّ
زيادى جلوگيرى مى كند.
پيشوايان اسلام در مسأله وقف پيشگام بودند. داستان اوقاف متعدد اميرمؤمنان على(عليه
السلام) كه تقريباً شامل همه اموال آن حضرت مى شد ـ چه آنها كه از طريق سهم غنايم
جنگى به دست آمده بود و يا آنها كه از كدّ يمين و احياى اراضى موات و حفر چاه به
دست مى آمد ـ معروف است. بسيارى از ثروتمندان در طول تاريخ نيز از اين سنت حسنه
پيروى كردند و اموال كلان خود را به صورت موقوفه درآوردند و از اين طريق از انباشته
شدن اموال پيش گيرى شد.
در روايتى مى خوانيم كه فردى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)پرسيد: زمينى بسيار
مرغوب دارم. آن را چه كنم؟ فرمود: «احبس أصلها وسبّل ثمرتها; اصلش را وقف كن و
محصولش را در امور خيريه مصرف نما».(1)
(1) . كنز العمال، ج 16، ص 634، ح 46150 .