«استئثار» به معنى انحصارطلبى است. «استأثر بالشىء على الغير: استبدّ به و خصّ به نفسه; استئثار ورزيد; يعنى چيزى را ويژه خويش ساخت و با استبداد و خودكامگى دست ديگران را از آن كوتاه كرد (و در انحصار خود درآورد)».(1)
در روايتى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) آمده است كه هر پيامبر مستجاب الدعوه اى پنج گروه را نفرين كردهاست; از جمله كسى كه اموال عمومى را در انحصار خويش درآورده آن را بر خود حلال بشمرد: «المستأثر بالفَىء المستحلّ له».(2)
(1) . المنجد، واژه «أثر». شبيه به همين مضمون در مفردات راغب چنين آمده است: «الإستئثار: التفرّد بالشىء من دون غيره».
در لسان العرب «واژه أثر» مى خوانيم: «الاستئثار: الانفراد بالشىء ومنه حديث عمر، لمّا ذُكر له عثمان للخلافة فقال: أخشى حفدَه وأثرته».
(2) . كافى، ج 2، ص 293 .