اگر كسى با ديگرى معامله اى كرد و پشيمان شد; پذيرش آن و فسخ معامله، مورد توصيه اسلام است.
در روايتى آمده است: «إنّ رسول الله لم يأذن لحكيم بن حزام فى تجارته حتّى ضمن له إقالة النّادم...; رسول خدا به حكيم بن حزام اجازه تجارت نداد تا آن گاه كه حكيم (شرايطى كه رسول خدا ذكر فرمود را قبول كرد از جمله آنكه) پذيرفت معامله آن كس را كه پشيمان شده است فسخ كند».(1)
همچنين رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود: «من أقال نادماً بيعته أقال الله عثرته يوم القيامة; هر كس تقاضاى فسخ معامله پشيمانى را بپذيرد، خداوند از لغزش او در قيامت درگذرد».(2)
بايد توجه داشت اين در صورتى است كه معامله الزامى شده و بدون توافق طرفين فسخ انجام نمى گيرد.
اصولا هرگونه گذشت و عدم سخت گيرى در تجارت و خريد و فروش مورد توجه اسلام است. به اين معنا كه انسان در معامله سخت گير نباشد و با بزرگوارى برخورد نمايد و براى مسائل جزئى و به دست آوردن سود بيشتر مشكل ايجاد نكند.
امام صادق(عليه السلام) نقل مى كند كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله)فرمود: «السماحة من الرّباح، قال ذلك لرجل يوصيه ومعه سلعة يبيعها; سماحت و بزرگوارى در معامله، خود نوعى از سود است. پيامبر اين جمله را به مردى توصيه كرد كه مى خواست متاعى را بفروشد».(3)

(1) . صحيح مسلم، ج 4، ص 286، ح 1.
(2) . صحيح ابن حبان، ج 11، ص 404، باب الإقالة.
(3) . وسائل الشيعه، ج 12، ص 287، ح 2 .