اسلام به هيچ وجه به ضرر ديگران رضايت نمى دهد، حديث مشهور «لا ضرر» كه در كتب اهل سنت و شيعه از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) وارد شده است(1)، وجود هر نوع توليد زيان آور را ممنوع مى كند، خصوصاً آنجا كه توليد فرآورده اى به زيان هاى عظيم اجتماعى منجر شود و يا حقوق گسترده ديگران را پايمال كند; مانند توليداتى كه به تخريب محيط زيست، به خطر افتادن زندگى آبزيان و حيوانات، نابودى جنگل ها و آلودگى درياها، و يا توليد سلاح هاى كشتار جمعى منجر گردد.
توليد انواع قرص هاى روان گردان، مواد مخدر، مشروبات الكلى، كتب ضلال، CDها و فيلم هاى مستهجن و مبتذل كه به امنيت اجتماعى خانواده ها آسيب مى رساند و جامعه را به مفاسد و منكرات آلوده مى كند، و متأسّفانه در جهان امروز حجم عظيمى از درآمد نامشروع را به خود اختصاص داده، از همين قبيل است.
از نگاه اسلام، توليد، توزيع، خريد و فروش و مصرف اين قبيل محصولات، جملگى حرام و نامشروع است و از مصاديق روشن «اكل مال به باطل» است كه در قرآن صريحاً از آن نهى شده است.
بنا به گفته شهيد صدر «قاعده لاضرر» حتى پروژه هاى بزرگ توليدى را كه با توليدات انبوه خود باعث ورشكستگى واحدهاى توليدى كوچك تر مى شوند، شامل مى شود.(2)
به بيان ديگر: «لاضرر» محدود به ضررهاى فردى نيست; ضررهاى جمعى را نيز به طور مسلم فرا مى گيرد. البته اين بدان معنا نيست كه به طور كلى از تكامل ابزار توليد و به تعبير ديگر توليد آسان تر و ارزان تر جلوگيرى شود.

(1) . ر.ك: كافى، ج 5، ص 280; مسند احمد، ج 1، ص 313 .
(2) . ر.ك: اقتصادنا، ص 607-608 .