اصلاحات اقتصادى و پيمودن راه رشد و توسعه و اجراى همه جانبه آن، نياز به شجاعت و قاطعيت دارد. نمى توان سكان رشد و توسعه را به دست افراد زبون و ترسو سپرد.
اجراى با قدرت و قوّت برنامه ها و ايستادگى در برابر عوامل بازدارنده، شرط اساسى اين راهبرد است.
رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در سفارش خود به على(عليه السلام)مى فرمايد: «يا علىّ! لا تشاور جباناً فانّه يضيّق عليك المخرج; اى على! (در كارهايت) با انسان ترسو مشورت مكن، چرا كه راه برون رفت از مشكلات را بر تو تنگ مى كند».(1)
اگر برنامه هاى توسعه، مشكلاتى را پديد آورد و يا سبب رنجش برخى از متنفّذان گردد، يا قدرت هاى فرامنطقه اى را به چالش بكشد و يا جوّى بر ضدّ برنامه ريزان ايجاد كند، انسان هاى ترسو كنار مى كشند و جرأت ادامه كار تا حصول به نتيجه را ندارند.
اميرمؤمنان على(عليه السلام) در عهدنامه خود به مالك اشتر كه منشور كشوردارى و سازندگى است و در حقيقت آرم آن با جملات «جباية خراجها... واستصلاح أهلها وعمارة بلادها» منقوش است، مى فرمايد: «ولاتدخلنّ في مشورتك... جباناً يُضعفك عن الأمور; در كارهايت با ترسو مشورت مكن كه تو را در اجراى برنامه هايت سست مى كند».(2)
در همين عهدنامه سفارش مى كند كه با دلاوران و شجاعان ارتباط برقرار نما: «ثمّ الصق... أهل النّجدة والشّجاعة»،(3) بنابراين شجاعت، از لوازم اجراى هر برنامه اصلاحى است كه از جمله آنها برنامه توسعه اقتصادى است.
اميرمؤمنان على(عليه السلام) در سخنى جامع مى فرمايد: «لا يقيم أمر الله سبحانه إلاّ من لا يُصانع، ولايُضارع، ولايتّبع المطامع; فرمان هاى الهى را بر پا نمى دارد مگر كسى كه اهل سازش نباشد و در برابر ديگران زبونى نكند و به دنبال طمع ها نرود».(4)
روشن است كه افراد سازشكار، زبون و ترسو و غير وارسته براى جهش بزرگ و برنامه هاى توسعه و رشد و سازندگى شايستگى ندارند.

(1) . بحارالانوار، ج 70، ص 304، ح 21 .
(2) . نهج البلاغه، نامه 53 .
(3) . همان.
(4) . نهج البلاغه، كلمات 110 .