افزون بر لوازم فوق، تأمين رفاهيات زندگى كه به آسودگى خاطر كمك مى كند نيز در اسلام از شاخص ها محسوب مى شود; داشتن امكانات و رفاهياتى كه انسان بتواند نيازهاى معقول خود را به آسانى مرتفع سازد.
امام على(عليه السلام) در دعايى عرض مى كند: «أللّهم ارزقني رزقاً واسعاً، حلالا طيّباً... نستعين به على زماننا; خدايا روزى وسيع، حلال و پاكيزه نصيب من كن، آن رزقى كه با آن نيازهاى زمان خود را برطرف سازيم».(1)
امام سجاد(عليه السلام) در دعاى خود عرض مى كند: «أللّهم إنّي أسألك خير المعيشة، معيشةً... أقوى بها جميع حاجاتي; خدايا بهترين سطح زندگى را از تو مى خواهم، آن سطحى از زندگى (و امكانات) كه توان رسيدن به همه نيازهايم را داشته باشم».(2)
داشتن زندگى خوب و رفاهى كه بتوان با آن منزل مسكونى وسيع، مركب مناسب و امكانات پذيرايى از مهمانان و رفاه بخشى به خانواده را ـ در حدّ معقول ـ تأمين كرد، از راهبردهاى اساسى اسلام است.
همان گونه كه در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله)داشتن مركب راهوار(3) و در روايتى ديگر از امام صادق(عليه السلام)داشتن مركبى كه با آن بتوان نيازهاى خود را برطرف ساخت از سعادت انسان(4) شمرده است.
مطابق روايت امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) بر مردى كه توانايى مالى دارد لازم است به زندگى خانواده اش وسعت بخشد: «صاحب النّعمة يجب عليه التّوسعة على عياله».(5)
طبيعى است كه به دست آوردن امكاناتى كه بتوان با آن به زندگى اهل و عيال وسعت بخشيد مطلوب است كه امام رضا(عليه السلام) آن را بر متمكّنان لازم دانسته است.

(1) . بحارالانوار، ج 87، ص 175 .
(2) . همان، ص 3 .
(3) . من سعادة المسلم، المركب الهنىء. (كافى، ج 6، ص 536، ح 8).
(4) . من سعادة المؤمن، دابّة يركبها فى حوائجه. (همان، ح 7).
(5) . همان، ج 4، ص 11، ح 5 .