در سطح زندگى مناسب، لباس و پوشاك نيز دخالت دارد. لباس مناسب در واقع با هر عصر و زمانى سنجيده مى شود. بدين معنا كه از شاخص هاى زندگى مناسب، داشتن پوشاك متناسب آن عصر و جامعه است.
امام صادق(عليه السلام) فرمود: «فخير لباس كلّ زمان، لباس أهله; بهترين لباس هر زمان، لباس مردم آن زمانه است».(1)
طبيعى است آن كس كه در عصر ما زندگى مى كند، از شاخصه هاى زندگى مناسب براى او، داشتن لباس مناسب اين عصر است، لذا اگر نتواند لباس مناسب را براى خود تهيه كند، نشانه فقر و عدم توسعه است.
امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) هنگامى كه از سوى جمعى از دوستانش به وى پيشنهاد مى شود كه لباس زبر و خشن بر تن كند، مى فرمايد: «إنّ أهل الضَّعف من موالىّ يحبّون أن أجلس على اللُّبود، وألبس الخشن، وليس يتحمّل الزّمان ذلك; برخى از دوستان كوته فكر، دوست دارند كه من بر روى نمد بنشينم و جامه زبر و خشن بر تن كنم، در حالى كه زمانه اقتضاى آن را ندارد».(2)
علاوه بر ضرورت داشتن لباس مناسب هر زمان، تهيه لباس هاى متعدّد براى فصول مختلف نيز از شاخصه هاست; همان گونه كه در دستورات دينى درباره تهيه لباس جهت همسر آمده است: «ويكسوها في كلّ سنة أربعة أثواب، ثوبين للشّتاء وثوبين للصّيف; بر مرد لازم است كه براى همسر خود در طول سال، چهار دست لباس تهيه كند، دو دست براى زمستان و دو دست براى تابستان».(3)
ناگفته پيداست كه شرايط جغرافيايى و آب و هواى مناطق مختلف در تأمين لباس هاى متنوع و متعدد تأثيرگذار است و در يك زندگى توسعه يافته، همه اين موارد ديده مى شود.

(1) . كافى، ج 1، ص 411، ح 4 .
(2) . بحارالانوار، ج 76، ص 309، ح 23 .
(3) . كافى، ج 5، ص 512، ح 5، از امام صادق(عليه السلام).