در روايات اسلامى از فقر و غنا با تعبيرهاى مختلف و برداشت هاى متفاوتى ياد شده، به
گونه اى كه انسان ابتدا دچار ترديد مى شود كه نظر اسلام درباره فقر چيست؟ آيا عارضه
فقر، پسنديده و مطلوب است و اسلام آن را مى پسندند يا آن را نكوهيده و ناپسند
دانسته و به حال جامعه مضرّ مى داند؟
در بخشى از روايات (كه خواهد آمد) فقر، علامت ايمان، شعار صالحان، خصلت پيامبران،
بلكه فخر پيغمبر اسلام(صلى الله عليه وآله) دانسته شده; ولى در بخش ديگرى از آنها،
از فقر شديداً مذمت و از آن به شرّ، موت اكبر و چيزى كه بايد از آن به خدا پناه برد
و مانند آن تعبير شده است.
اگر بخواهيم نظر نهايى اسلام را درباره فقر و غنا دريابيم، پيش از آن لازم است نظر
اسلام را درباره دنيا و آخرت بدانيم، چون بحث در زمينه اين دو مسئله (فقر و غنا،
دنيا و آخرت) از يكديگر جدا نيست.