رعايت آداب معاشرت و حسن روابط اجتماعى جز با
صبر و پايدارى ممكن نمى شود. از اين گونه صبر گاه به مدارا تعبير شده است.(1) صبر
در روابط همسر، فرزند، خويشاوندان، همسايگان، همكاران، دوستان، قوم و قبيله و خلاصه
همه مردم، صادق است. مثلا در معاشرت با همسر، انسان بايد حالتى متعادل و به دور از
افراط و تفريط داشته باشد. قرآن مى فرمايد: (وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ)(2) نه
زندگى را بر او تلخ كند و نه با سوء ظنّ و سخت گيرى و غضب با او برخورد نمايد.
در روايتى رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود: «من صبر على سوء خلق امرأته أعطاه
الله من الأجر ما أعطاه أيّوب(عليه السلام)على بلائه، ومن صبرت على سوء خلق زوجها
اعطاها الله مثل ثواب آسية بنت مزاحم».(3)
(1) . رسول خدا فرمود: «مداراة الناس نصف الايمان و الرفق بهم نصف العيش» (كافى، ج 2، ص 117). در همين ارتباط ر.ك: كنز العمال، ج 3، ص 407 . (2) . نساء، آيه 19 . (3) . مكارم الاخلاق، ص 214; شبيه همين مضمون در بحارالانوار، ج 100، ص 247، ح 30 آمده است. در كافى، ج 5، ص513، بابى تحت عنوان «مداراة الزوجة» آمده است.