در اینجا هم (مانند همه جای عالم) حرکات و جریانات سرسری نیست، همه برطبق برنامة منظمی صورت میگیرد و حساب آن در دقیقه و ساعت و شب و روز معین است.
حرکت ریه در اوائل عمر سریعتر و تدریجاً روی حساب مخصوصی از سرعت آن کاسته میشود سپس در اواخر عمر مجدداً سرعت میگیرد، و نیز در حیوانات کوچکتر معمولاً سریعتر و در حیوانات بزرگتر کندتر است.
بد نیست حساب دقیق باز و بسته شدن ریه ها را در سالهای مختلف عمر انسان و در چند نوع مختلف از حیوانات کوچک و بزرگ بدانیم تا با در نظر گرفتن آن بتوانیم باسرار این تغییرات منظم آشناتر شویم. اینک بجدول زیر توجه کنید:
در انسان در آغاز عمر در هر دقیقه 44 مرتبه
«5 سالگی» « 26 »
«5 تا 20 »« 20 »
«20 تا 25 »« 18»
«25 تا 30 »«16»
«40 »«18»
در اسب « 10 تا 12 »
در سگ « 15 تا 20 »
در گربه « 24 »
در موش « 150»
لابد میپرسید این تغییر تدریجی در سنین عمر و این اختلاف فاحش در میان انواع جانداران برای چیست؟ البته میدانید معمولا هر قدر جانداری ضعیفتر باشد زودتر گرسنه میشود، رویهمرفته مقاومت آن در برابر کمبود مواد حیاتی کمتر است زیرا سلولهای آن لطیف تر و ناتوانتر است لذا می بینیم که کودکان و پیران در مقابل تشنگی و گرسنگی تحمل کمتری از خود نشان میدهند.
بنابراین باید مواد حیاتی بجانداران ضعیفتر، در فواصل کوتاهتری برسد، این قانون در مورد« اکسیژن» که یکی از مواد ضروری برای ادامة حیات سلولهاست نیز صادق است و بهمین ترتیب مقاومت سلولهای ضعیفتر در برابر مسمومیت ناشی از وجود گازهای سمی نیز کمتر می باشد و باید رفع آنها در فواصل کوتاهتری صورت گیرد، از اینجا سرِّ سرعت حرکت ریه ها هنگام ضعف انسان«کودکی و پیری» و در جانداران کوچک روشن می شود.
