همواره در طول تاریخ اقلیتی از مادیها و منکران خدا در برابر صفوف خدا پرستان بوده اند. پی بردن به اصل و ریشه مکتب «ماتریالیسم» و مادیگری کار آسانی نیست.
بعید نیست اساس آن از دوران ماقبل تاریخ شروع شده باشد، ولی آنچه بیشتر تواریخ گواه آنست اینست که در قرن ششم و هفتم قبل از میلاد صورت مکتب به خود گرفته است، و عده ای از فلاسفه مانند: طالس، هرقلیطوس (هراکلیت)، ذیمقراطیس (دموکریت) اپیکور (ابیقور) از طرفداران این مکتب شمرده می شوند، ولی با این حال، هیچیک از این فلاسفه را بطور قطع نمی توان پیرو این مکتب دانست.
چه اینکه دانشمند معروف «بانگون» در کتاب تاریخ فلسفه جملاتی از آنها نقل می کند که نشان می دهد آنها خداپرست بوده اند. مثلاً درباره طالس می گوید:
«او معتقد بود که تحول مادی تحت تأثیر عوامل روحانی است».(1)
و درباره (هراکلیت) چنین اظهار نظر می کند:
«او می گوید، فوق این کائنات متحول یک عقل الهی ثابت لایتحول وجود دارد».(2)
اعتقاد وی درباره ذیمقراطیس چنین است:
«ذیمقراطیس مادی نیست زیرا او اعتقاد به وجود روح دارد»(3)
دانشمند شهیر مصری فریدوجدی در کتاب خویش «علی اطلال المذهب المادی» پس از آنکه فلاسفه بالا وعدة دیگری از قبیل «اناکزیماندرو» و «لوسیب» و... را اسم می برد، اظهار عقیده می کند که «عده ای این فلاسفه را مادی پنداشته اند در صورتی که همه خدا پرست بوده اند».
ولی نمیتوان انکار کرد که مکتب مادیگری در قرن 18 و 19 جهش کرد و عده ای از دانشمندان طبیعی را مانند شوپنهاور، ژان ژاک روسو و جمعی دیگر را به خود مجذوب ساخت و هر کدام بگونه ای بیاری این مکتب برخاستند.
اما این جنب و جوش و گرمی بازار دیری نپائید و از اواخر قرن 19 عقب نشینی ماتریالیستها آغاز گردید، و جمعی در پرتو اکتشافات تازه علمی که گواه بر نظام خاص جهان آفرینش بود، و عده ای بخاطر پدیده های خاص روحی که طی آزمایشهای گوناگون قابل انکار نبو(5)د به صفوف خداپرستان پیوستند.
هم اکنون قشر عظیمی از دانشمندان و بزرگان علوم طبیعی طرفدار مکتب الهی هستند، و در میان مخالفان نیز کسانی که تنها منکر نام خدا هستند اما حقیقت وجود او را پذیرفته اند کم نیستند. در بحثهای آخر این کتاب توضیحات بیشتری در این زمینه خواهید یافت.
1 . کتاب علی اطلال المذهب المادی ص 13 و 15 جزء اول.
2 . کتاب علی اطلال المذهب المادی ص 13 و 15 جزء اول.
3. کتاب علی اطلال المذهب المادی ص 13 و 15 جزء اول.
