گفتار حكيمانه 453مَا زَالَ الزُّبَيْرُ رَجُلاً مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ حَتَّى نَشَأَ ابْنُهُ
الْمَشْؤُومُ عَبْدُاللّهِ.
امام(عليه السلام) فرمود:
زبير همواره از ما
اهل بيت (و از ياران خاص ما) بود تا آن كه فرزند شومش عبدالله نشو و نما كرد (و پدر
را گمراه ساخت).[1]
----------------------------------------------
[1]. سند گفتار حكيمانه:
صاحب مصادر نهج البلاغه مى گويد: اين گفتار حكيمانه و پرمعنا قبل از آن كه نهج البلاغه بهوسيله سيد رضى گردآورى شود در روايات ديگران آمده است ازجمله ابن عبد ربه در عقد الفريد آن را با تفاوتى آورده و از كسانى كه بعد از سيد رضى آن را نقل كرده اند ابن عبدالبر در استيعاب در شرح حال عبدالله بن زبير، و ابن اثير در اسد الغابة است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 309).
اضافه مى كنيم: مرحوم شيخ مفيد نيز در كتاب الجمل، قبل از سيد رضى همين مضمون را با كمى تفاوت به ضميمه مطالب ديگرى آورده است. (الجمل، ص 389).