گفتار حكيمانه 426لاَ يَنْبَغِي لِلْعَبْدِ أَنْ يَثِقَ بِخَصْلَتَيْنِ: الْعَافِيَةِ، وَالْغِنَى.
بَيْنَا تَرَاهُ مُعَافىً، إِذْ سَقِمَ; وَ بَيْنَا تَرَاهُ غَنِيّاً، إِذِ
افْتَقَرَ.
امام(عليه السلام) فرمود:
سزاوار نيست انسان به دو چيز
اطمينان پيدا كند: سلامتى و ثروت. چراكه در همان حال كه انسانى را تندرست مى بينى
ناگهان بيمار مى شود و در همان حال كه او را ثروتمند مشاهده مى كنى ناگهان فقير و
مستمند مى گردد.[1]
-------------------------------------------
[1]. سند گفتار حكيمانه:
مرحوم خطيب در ذيل اين گفتار حكيمانه مى گويد: منابع ديگر آن را در پايان بحث هاى نهج البلاغه خواهيم آورد. گويا در آن موقع دسترسى به منابع مختلف نداشته و يا وقت او اجازه نداده و موكول به بعد كرده است و متأسفانه بعداً هم موفق نشده به وعده خود در اين مورد و امثال آن وفا كند. خدايش غريق رحمت گرداند.
اضافه مى كنيم: در كتاب التذكرة الحمدونية ابن حمدون از علماى قرن ششم (كه تمايل به تشيع داشته) اين گفتار حكيمانه با مختصر تفاوتى آمده است. (التذكرة الحمدونية، ج 1، ص 379، ح 983).