گفتار حكيمانه 411لاَتَجْعَلَنَّ ذَرَبَ لِسَانِكَ عَلَى مَنْ أَنْطَقَكَ، وَبَلاَغَةَ قَوْلِكَ
عَلَى مَنْ سَدَّدَكَ.
امام(عليه السلام) فرمود:
تندى و تيزى زبانت را
بر ضد كسى كه سخن گفتن را به تو آموخته به كار مگير و (نيز) بلاغت سخنت را بر ضد
كسى كه سخنورى به تو آموخت صرف مكن.[1]
-------------------------------------------------
[1]. سند گفتار حكيمانه:
مرحوم خطيب مى گويد: اين كلام حكمت آميز را آمدى در غرر با تفاوتى آورده است كه نشان مى دهد از غير نهج البلاغه گرفته است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 291).
افزون بر اين، زمخشرى آن را در ربيع الابرار از على(عليه السلام) نقل مى كند. (ربيع الابرار، ج 4، ص 86، ح 396).