گفتار حكيمانه 406
مَا أَحْسَنَ تَوَاضُعَ الاَْغْنِيَاءِ لِلْفُقَرَاءِ طَلَباً لِمَا عِنْدَ اللّهِ!
وَ أَحْسَنُ مِنْهُ تِيهُ الْفُقَرَاءِ عَلَى الاَْغْنِيَاءِ اتِّكَالاً عَلَى
اللّهِ.
امام(عليه السلام) فرمود:
چـه زيباسـت تواضع و فروتنى ثروتمندان
در برابر فقرا، براى رسيدن به پاداش هاى الهى، و از آن بهتر بى اعتنايى و بزرگ منشى
مستمندان است
در برابر اغنيا براى توكل بر خدا.[1]
----------------------------------------
[1]. سند گفتار حكيمانه:
مرحوم خطيب مى گويد: از كسانى كه قبل از سيد رضى اين كلام نورانى را نقل كرده اند ابو طالب مكى در قوت القلوب است سپس در داستانى از خطيب بغدادى در تاريخ بغداد در شرح حالات فتح بن شخرف نقل مى كند كه او بعد از ختم قرآن در يكى از كوه هاى انطاكيه شبى اميرمؤمنان على(عليه السلام) را در خواب ديد و تقاضا كرد كلام خيرى به او تعليم دهد امام(عليه السلام)دست مباركش را باز كرد در آن دو سطر نوشته شده بود و آن اين بود: ما رأيتَ أحسَنَ مِن تَواضُعِ الغنىِّ للفقيرِ يَطلُب ثوابَ اللّهِ، و أحسَنَ مِن ذلِك تَيْهُ الفَقيرِ على الغَنِىِّ ثِقةً باللهِ (كلامى كه شباهت زيادى به گفتار حكيمانه بالا دارد.) نيز از كسانى كه بعد از سيد رضى آن را نقل كرده اند ميدانى در مجمع الامثال است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 289).