در روایتى از امام باقر(علیه السلام) مى خوانیم: در مورد آیه «إِنَّ مِنْ أَزْواجِکُمْ...» فرمود: منظور این است: وقتى بعضى از مردان مى خواستند هجرت کنند، پسر و همسرش دامن او را گرفته مى گفتند: تو را به خدا سوگند هجرت نکن; زیرا اگر بروى ما بعد از تو بى سرپرست خواهیم شد، بعضى مى پذیرفتند و مى ماندند، آیه فوق نازل شد و آنها را از قبول این گونه پیشنهادها و اطاعت فرزندان و زنان در این زمینه ها برحذر داشت.
اما، بعضى دیگر اعتنا نمى کردند و مى رفتند، ولى به خانواده خود مى گفتند: به خدا اگر با ما هجرت نکنید و بعداً در (دار الهجرة) «مدینه» نزد ما آئید، ما مطلقاً به شما اعتنا نخواهیم کرد، ولى به آنها دستور داده شد که هر وقت خانواده آنها به آنها پیوستند، گذشته را فراموش کنند و جمله «وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» ناظر به همین معنى است.(1)
* * *