در قرآن مجید، کراراً روى این نکته تکیه شده که، اگر خداوند دستورهائى به شما مى دهد، و گاه مشکل و شاق به نظر مى رسد، فراموش نکنید تمام منافع آن به خود شما بازمى گردد; زیرا دریاى بى کران هستى خدا، کمبودى ندارد تا از شما کمک بگیرد، به علاوه، شما چیزى ندارید که به او بدهید، بلکه هر چه دارید از او است.
در احادیث قدسى آمده است: «بندگان من! شما هرگز نمى توانید به من زیانى برسانید و یا نفعى بدهید، بندگانم! اگر اولین و آخرین، جن و انس، پاک ترین قلب را داشته باشند، ذره اى بر ملک من نمى افزاید، و اگر اولین و آخرین، انس و جن، ناپاک ترین قلب را داشته باشند، از ملک من چیزى نمى کاهد».
«بندگانم! اگر اولین و آخرین، انس و جن، در میدانى جمع شوند و هر چه مى خواهند از من بخواهند، و همه آن را به آنها بدهم، چیزى از خزائن من کاسته نمى شود، و درست مانند رطوبتى است که یک ریسمان از دریا برمى گیرد».
«بندگانم! من اعمال شما را احصاء مى کنم، سپس به شما باز مى گردانم، کسى که نیکى بیابد، خدا را شکر کند، و کسى که غیر آن را ببیند جز خویشتن را ملامت ننماید».(1)
* * *