مثال زیباى فوق این اصل اساسى زندگى انسان ها را نیز روشن مى سازد که حیات بدون جهاد و بقا و سربلندى بدون تلاش ممکن نیست، زیرا مى گوید: آنچه را مردم براى وسایل زندگى (ضروریات زندگى) و یا زینت (رفاه زندگى) به درون کوره ها مى فرستند، همواره زبد و کف هایى دارد و براى به دست آوردن این دو (وسایل ضرورى و وسایل رفاهى ـ ابْتِغَاءَ حِلْیَة أَوْ مَتَاع) باید موادّ اصلى را که در طبیعت به صورت خالص یافت نمى شود و همواره آمیخته با اشیاءِ دیگر است در زیر فشار آتش در کوره قرار داد و آنها را تصفیه و پاک سازى کرد تا فلزّ خالص و پاک از آن بیرون آید و این کار جز در سایه کوشش و مجاهده انجام نمى شود.
اصولاً طبیعت زندگى دنیا این است که در کنار گل ها، خارها و در کنار نوش ها، نیش ها، و پیروزى ها در لابه لاى سختى ها و مشکلات قرار دارد. و از قدیم گفته اند: گنج ها در ویرانه هاست. و در بالاى هر گنجى، اژدهاى خطرناکى خفته است. آیا آن ویرانه و این اژدها چیزى جز همان انبوه مشکلات است که در به دست آوردن هر موفّقیّتى وجود دارد؟
در داستان هاى ایرانى خودمان نیز رستم براى رسیدن به پیروزیش مجبور بود از هفت خان بگذرد که هر کدام اشاره به نوعى از انبوه مشکلات بوده که در مسیر هر فعّالیّت مثبتى است.
به هر حال قرآن این حقیقت را که بدون تحمّل رنج ها انسان به هیچ موفّقیّت نایل نمى شود، بارها به عبارات مختلف بیان داشته است.
در آیه 214 سوره بقره مى خوانیم: أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللهِ أَلاَ إِنَّ نَصْرَ اللهِ قَرِیبٌ: «آیا گمان کردید که به همین سادگى داخل بهشت مى شوید در حالى که هنوز نمونه اى از سرنوشت پیشینیان براى شما پیش نیامده است، همانان که در انبوه پریشانى ها و ناراحتى ها گرفتار شدند و آن چنان کارد به استخوانشان رسید و به لرزه افتادند که پیامبرشان و آنها که با او ایمان آورده بودند، صدا زدند: یارى خدا کى خواهد بود؟ در این لحظات بسیار سخت و دردناک، یارى الهى به سراغ آنها آمد و به آنها گفته شد: نصرت الهى نزدیک است».