Bə’zi hallarda təqiyyə etmək haram sayılır və bu, o haldadır ki, əgər bir şəxs və ya hər hansı bir qrup təqiyyə edərək öz məzhəbi əqidələrini gizlədərsə, islamın əsası təhlükəyə düşsün, yaxud müsəlmanlara ağır zərbələr vurulsun. Bu kimi hallarda insan hətta özü üçün təhlükə və ya zərər olsa belə öz həqiqi əqidəsini aşkar etməlidir.
Bə’zi hallarda təqiyyə etməməyin insanın özünü həlakətə salmasını Qur’anın buyurduğu «və la tulqu bi əydikum ilət-təhlükəti» («Bəqərə», 195) qəbilindən olduğunu güman edənlər çox yanılmışlar; çünki belə halda onların cihad meydanında iştirak etməsi də haram olmalı idi, halbuki, heç bir aqil şəxs belə deməmişdir. Buradan aydın olur ki, imam Hüseyn ibni Əli ibni Əbitalib (əleyhimus-salam)-ın Yezid qarşısında qiyam etməsi qaçılmaz bir dini vəzifə idi. İmam hətta təqiyyə ünvanı ilə belə, yezidçilər və islami xilafəti qəsb edən bəni-üməyyə tayfası ilə saziş etmədi; çünki o bilirdi ki, saziş edəcəyi təqdirdə islamın köksünə çox ağır və öldürücü zərbələr vurulacaq, onun qiyam edib şəhadətə çatması da bütün müsəlmanların ayılmasına və islamın cahiliyyət tör-töküntülərindən amanda qalmasına səbəb olacaqdır.
8-Müdara etmək üçün edilən təqiyyə
Bu da təqiyyənin digər bir növüdür ki, dinin və məzhəbin əsasına heç bir zərər yetirməyən hallarda bir məzhəb sahibləri tərəfindən müsəlmanların vəhdətinin qorunub saxlanması və sair müsəlman firqələri ilə həmahəng olmaq xatirinə edilir.
Məsələn, Əhli-beyt məktəbi ardıcılları inanırlar ki, xalça və ya palazın üstünə səcdə etmək olmaz; hökmən daş, torpaq və s. şeylərə səcdə etmək lazımdır. Onlar öz müddəalarına Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih)-in buyurduğu məşhur
جُعِلَتْ لِیَ اْلاَرْضُ مَسْجَدًا وَطَهُورًا
«Yer mənim üçün səcdəgah və təyəmmüm üçün (paklıq səbəbi) qərar verilmişdir»[1]-hədisini dəlil gətirirlər. Amma sair müsəlmanlar onların məscidlərində namaz qıldığı halda cərgələrinin möhkəmlənməsini, vəhdətin qorunub-saxlanmasını istəsələr, yaxud Məscidül-Həramda və Məscidün-Nəbidə namaz qılmaq istəsələr, onda başqaları kimi həmin xalçaların üstünə səcdə etməlidirlər.
Bizim əqidəmizə görə bu iş caiz və belə bir namaz da səhihdir və buna, «müdara təqiyyəsi» deyilir. Çünki bu kimi hallarda insanın canından və malından qorxması kimi bir məsələ irəli gəlmir, əksinə sair islam firqələri ilə müdara etmək məsələsi qarşıya qoyulur.
Böyük şəxsiyyətlərdən birinin buyurduğu sözlə təqiyyə məsələsini sona çatdırırıq:
Böyük şiə alimlərindən biri Misirdə «əl-Əzhər»in şeyxlərinin biri ilə görüşür, o, şiə alimini məzəmmət edərək deyir: «Eşitmişəm, siz təqiyyə edirsiniz?!» Şiə alimi cavab verir: «Allahın rəhmətindən uzaq olsun o şəxs ki, bizi təqiyyəyə məcbur edir!»
[1] «Səhihi Buxari», 1-ci cild, səh.91, «Sünəni Beyhəqi», 2-ci cild, səh.433 (Bu hədis digər çoxlu kitablarda da nəql olunmuşdur.)