Onların biri sünnü alimlərindən olan İbni Xətib Misrinin yazdığı «Əl-furqan fi təhrifil-Qur’an» kitabıdır ki, 1948-ci miladi ilində (1367-ci h.q) nəşr olunmuş və «Əl-əzhər» universiteti vaxtında bu məsələni izləmiş, onun bütün nüsxələrini yığıb məhv etmişlər, lakin onun bir neçə nüsxəsi qanunsuz olaraq müəyyən şəxslərin əlinə düşmüşdür.
Həmçinin, şiə mühəddislərindən olan Hacı Nurinin yazdığı «Fəslül-xitab fi təhrifi kitabi Rəbbil-ərbab» kitabı 1291-ci hicri qəməri ilində (1870 miladi) çap olunmaqla eyni zamanda dərhal Nəcəfi-Əşrəfin elmiyyə hövzəsinin böyük şəxsiyyətləri tərəfindən inkar edilmiş, onun bütün nüsxələrinin toplanıb məhv edilməsi barəsində fətva verilmiş və onun cavabında çoxlu kitablar yazılmışdır. Bu kitaba cavab yazaraq onun nəzərlərini rədd edən böyük alimlərdən aşağıdakıların adını qeyd etmək olar:
1-Müərrib Tehrani adı ilə məşhur olan görkəmli fəqih mərhum Şeyx Məhmud ibni Əbil-Qasim (vəfat tarixi: 1313-cü h.q) «Kəşfül-irtiyab fi ədəmi təhrifil-Kitab» adlı bir kitab yazmışdır.
2-Mərhum Əllamə Məhəmməd Hüseyn Şəhristani (vəfat tarixi: 1315-ci h.q) «Hifzül-kitabiş-şərif ən şübhətil-qovli bit-təhrif» adlı digər bir kitab yazaraq Hacı Nurinin «Fəslül-xitab» kitabını rədd etmişdir.
3-Nəcəfi-Əşrəfin elmiyyə hövzəsinin mühəqqiqlərindən biri olan Mərhum Əllamə Bəlaği (vəfat tarixi: 1352-ci h.q) özünün məşhur əsəri olan «Təfsiru alair-Rəhman» kitabında «Fəslül-xitab» kitabının rəddində nəzərə çarpacaq dərəcədə böyük bir fəsil ayırmışdır.[1]
4-Biz də «Ənvarul-üsul» kitabında Qur’ani-məcidin təhrif olunmamağı ilə əlaqədar geniş bir bəhs aparmış, «Fəslül-xitab» kitabında qeyd olunan şübhələrə tutarlı cavablar vermişik.
Böyük şəxsiyyət olmasına baxmayaraq, mərhum Hacı Nuri, Əllamə Bəlağinin dediyinə əsasən, zəif rəvayətlərə istinad etmişdir. Onun özü də kitabın çap olunmasından sonra peşman olmuş və Nəcəfi-Əşrəf elmiyyə hövzəsinin böyük şəxsiyyətləri bu işi onun aşkar səhvlərindən hesab etmişlər.[2]
«Fəslül-xitab» kitabının nəşr olunmasından sonra onun müəllifinə o qədər hücumlar edildi ki, axırda məcbur qalıb özünü müdafiə etmək üçün bir risalə yazdı. Həmin risalədə Allahın Kitabının təhrif olunmamasını isbat etmiş və demişdir ki, «mənim sözlərimdən yanlış nəticələr alınmışdır.»[3]
Mərhum Əllamə Seyyid Hibətuddin Şəhristani deyir: Samirrada olduğum vaxtlar mərhum Mirza Şirazi oranı şiələrin elm və mə’rifət (maarif) mərkəzinə çevirmişdi. O, hər bir məclisə daxil olsaydı, Hacı Nuri və onun kitabının əleyhinə fəryad edərdi. Onun sözlərindən olan bə’zi ifadələr hələ də yadımdadır...»[4]
Bununla belə, təkcə bir nəfər olduğu halda, Şeyx Nurinin sözlərini şiənin əqidəsi hesab etmək olarmı?!
Halbuki, təəssübkeş vəhhabilərdən bir qrupu bu kitaba («Fəslül-xitab»a) istinad edərək Qur’anın təhrif olunma əqidəsini israrla şiəyə aid edirlər,amma...
Əgər bu məsələ barəsində təkcə bir kitabın yazılması ümumi şiələrin əqidəsini göstərirsə, onda Qur’anda təhrifin baş verməsinə e’tiqad sünnü alimlərinə də aid edilməlidir. Çünki İbni Xətib Misri də «Əl-furqan fi təhrifil-Qur’an» kitabını yazmışdır. Həmçinin əgər «Əl-əzhər» universitetinin alimlərinin həmin kitabdan bizarlıq etmələri onun içərisində yazılanların inkar olunmasına dair bir dəlildirsə, onda Nəcəfi-əşrəf alimlərinin «Fəslül-xitab» kitabında yazılanlara e’tiraz və müxalifətləri də eynilə bu mə’naya dəlildir.
2-Hər ikisi sünnülərin məşhur təfsirlərindən olan «Təfsiri Qurtəbi» və «Əd-Durrul-Mənsur» kitablarında Ayişənin (Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih)-in həyat yoldaşı) belə dediyi nəql olunmuşdur:
اَنَّهَا-ای سورة الاحزاب-کَانَتْ مِِائَتَیْ آیَةٍ فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا اِلَّا ثَلاثٌ وَ سَبْعُونَ
«O, («Əhzab» surəsi) 200 ayədən ibarət idi, amma indi onun 73 ayəsindən başqa heç bir şey qalmamışdır.»[5]
Üstəlik «Səhihi Buxari» və «Səhihi Müslüm»də elə rəvayətlər var ki, Qur’anın təhrif olunmasından hekayət edir.[6] Lakin biz heç vaxt özümüzə icazə verə bilmərik ki, bir, yaxud bir neçə zəif rəvayətə istinad etməklə Qur’anın təhrif olunma nəzəriyyəsini sünnü qardaşlarımıza aid edək. Onlar da bir nəfərin yazdığı kitab, yaxud şiələrin böyük şəxsiyyətləri tərəfindən inkar və bizarlıq edildiyi zəif hədislər xatirinə bu əqidəni şiələrə aid etməməlidirlər.
3-Hacı Nurinin «Fəslül-xitab» kitabında qeyd etdiyi rəvayətlər adları aşağıda qeyd olunan üç ravidən toplanmışdır ki, onlar ya yanlış əqidəli, yaxud yalançı, yaxud da vəziyyəti mə’lum olmayan insanlardır: Əhməd ibni Məhəmməd Səyyari əqidəsi xarab və azğın olan adam, Əli ibni Əhməd Kufi yalançı, Əbül-Carud da vəziyyəti mə’lum olmayan, yaxud rədd olunan şəxsdir.[7]
[1] «Alaur-Rəhman», 1-ci cild, səh.25.
[2] «Alaur-Rəhman», 2-ci cild, səh.311
[3] «Əz-zəriə», 16-cı cild, səh.231
[4] «Burhani rovşən», səh.143
[5] «Təfsiri Qurtəbi», 14-cü cild, səh.113; «Əd-Durrul-mənsur» təfsiri, 5-ci cild, səh.1 80
[6] «Səhihi Buxari», 8-ci cild, səh.208-211. «Səhihi Müslüm», 4-cü cild 167 və 5-ci cild, səh.116
[7] Bu üç nəfərin vəziyyəti ilə tanış olmaq üçün «Ricali Nəcaşi», «Fehresti Şeyx» və digər rical kitablarına müraciət edə bilərsiniz.