Dini maarifdə duaya, xüsusilə Xaliqlə daimi rabitəyə yüksək yer verilir. Belə ki, Allah-Taala “Furqan” surəsinin sonuncu (77-ci) ayəsində Peyğəmbəri-Əkrəmə (s) xitabən buyurur:
قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ
“(Ey Peyğəmbər!) De: Əgər dualarınız olmasa, mənim Rəbbim sizə əhəmiyyət verməz...”
İnsanın mütləq qüdrət sahibinə təmənnası və ehtiyac hissi olmayanadək lütfdən məhrumdur və Onun dərgahında qədir-qiyməti yoxdur. Duanın xüsusi yerini bəyan edən bu qısa və mükəmməl epiqraf, onu tam dolğunluğu ilə əks etdirir. Bununla bağlı hədislərdə də gözəl təbirlər gözə dəyir ki, onlardan iki nümunəni qeyd edirik:
1. İslam Peyğəmbəri (s) buyurur: “Həqiqətən, möminin silahı duadır.” Yəni duasız bəndə özünü müdafiə etməyə qadir deyil.
2. İmam Əli (ə) də buyurur: “Dua qurtuluş çırağı, qələbə və doğruluq açarıdır.”
Doğrusu, nə üçün dua bu qədər əhəmiyyətə malikdir?
. “Mizanul-hikmət”, bölmə: 1198, hədis: 5759.
. “Mizanul-hikmət”, bölmə: 1197, hədis: 5746.